25 november heb ik een bijzondere groep vrouwen en mannen ontmoet.
We hebben stilgestaan bij geweld tegen vrouwen. We hebben verhalen gedeeld en we stonden stil bij je eigen plek in deze wereld.
Wat is ervoor nodig om je eigen ruimte te behouden?
Wie mag erbij komen, waar liggen de grenzen?
En hetzelfde andersom, hoe ga ik met de ruimte van iemand anders om?
Kom ik zomaar binnen denderen?
Of ben ik zo voorzichtig dat ik de drempel niet over kom?
Hoe kan je met respect en eerbied omgaan voor dat wat je tegenkomt?
Bij jezelf en dat van een ander?
Samen durfden de deelnemers het aan dit te onderzoeken met kleur en vorm.
Eerst wat aarzelend en voorzichtig de eigen ruimte aftasten.
Dan op bezoek bij de ander.
Durf ik er iets van mezelf aan toe te voegen? Hoe blijft er nog iets behouden van wat er al was? Is er plek voor een ontmoeting, waardoor er iets heel nieuws ontstaat?
Met wat moed begon de groep zich steeds vrijer te bewegen.
Er werd gelachen en de eigen oordelen ‘ik kan helemaal niet tekenen’ werden overwonnen.
Zonder te praten ontstond er een geheel.
Heb jij ook last van ‘creatievrees’? En zitten je eigen oordelen je in de weg?
Je bent niet de enige. Lees er hier meer over.
